Dag 7: HELberg. 18 km

Wat een horrornacht in de helberg.  Snurkconcerten,  scheten, fluitende app-geluidjes, de hele nacht het licht aan en de eersten om 4 uur op. Ik ga toch mijn oordoppen maar weer eens proberen. Het voordeel was wel dat ik nog heerlijk mantra's heb geluisterd met mijn oordopjes in. En ik denk dan aan de wijze spreuk van mijn moeder: als je niet slaapt, dan rust je toch.

Om ca 8 uur op pad want M & ik doen immers wat kortere stukjes. Knie is nog niet helemaal over maar 18 km is goed te doen. Het leek erop dat vandaag onze wegen zouden scheiden want M. gaat haar Zwitserse Camino-vriend weer ontmoeten, voor mij is ze 5 dagen met hem opgetrokken. Ze zou vandaag nog 13 km verder lopen maar er is maar 1 herberg in het volgende dorp en ze durfde het niet te riskeren dat ie vol zat. Nu komt de Zwitser morgen met de bus naar haar toe en lopen zij samen verder en splitsen onze wegen.

Ik zal haar vast enorm missen en ben ook erg nieuwsgierig naar de volgende fase. Moniek is erg van de spiritualiteit en vertrouwen op wat er komt. Dat is altijd fijn om aan herinnerd te worden. "Ik vertrouw erop dat ik mensen ontmoet die mijn leven verrijken."  En als ik ze niet ontmoet,  dan ben ik er nieuwsgierig naar welk deel ik van mezelf ontmoet/ in welk verhaal  over mezelf ik terechtkom.

Zo kwam het dus dat wij nu weer samen in een stapelbed slapen in El Burgo Ranero, een keurig dorpje met een prachtig kerkje en relatief veel restaurantjes.  Wij zitten in Albergue La Laguna,  naast het meertje, met een enorm vreemde eigenaar waar M en ik allebei al ruzie mee hebben gehad, maar enorm aardige medepelgrims.  We slapen met zijn elven en vechten om de stopcontacten om onze mobieltjes op te laden.