Dag 22: Zon-dag (22 + 2 km)

Gibraltar here I come, dacht ik en met een pittige pas liep ik om 6.50 uur zuidwaarts de herberg uit. Het zou warm worden vandaag dus wilde ik gebruik maken van de vroege ochtenduren, dan gaat het het makkelijkst.  Na een tijdje zag ik nog steeds geen enkele gele pijl en liep ik nog steeds zuid- in plaats van westwaarts.  Eigenwijs liep ik door, want het kon toch niet dat ik meteen al verkeerd gelopen was?

Jawel dus. Ik besloot terug te lopen naar de herberg en de eerste 2 extra kilometers zaten erop. Ik liep stevig door om Adam, Eva en Maria (geen grap) uit mijn albergue in te halen want we zouden samen ontbijten na 4 km. En wie liep ik tegen het lijf? Marie-Jose.  Zij had me ingehaald! Dat was waarschijnlijk de reden van deze extra kilometers.
Want na het ontbijt met Adam, Eva en Maria, die gelukkig nog op het terras zaten, heb ik een heel stuk met Marie-Jose gelopen en wij hadden een zeer goed gesprek over haar overleden broer en de signalen die ze van hem krijgt op de Camino.  We ontdekten dat we allebei dezelfde boeken lezen en we herkennen veel in elkaars levensfilosofie. 

Tot Melide liepen we samen.  Daarna wilde ik mijn pas weer versnellen en in mijn eigen tempo lopen, want ik wilde een plek in de herberg van Ribadiso da Baixo, zeer populair dus snel vol volgens mijn boekje.  En het begon ook alweer aardig warm te worden. Dus ik ging alleen verder. In de herberg was nog plaats genoeg toen ik om 13.50 uur aankwam. Ik was een stuk moeier dan gister.

Net nadat ik een uur met mijn benen omhoog had gezeten in een luie stoel,  kwam Marie-Jose binnen!  Ze had zich eerst in een herberg 6 km terug geïnstalleerd,  maar het voelde niet goed. Ze had haar  boeltje weer opgepakt en was doorgelopen...gezellig!

Ook de Japanse meisjes zijn hier inmiddels aangekomen, vannacht waren ze er ook. En er zijn hier twee Hollandse dames, nadat ik dagenlang geen Nederlands heb gesproken. Marie-Jose en ik hebben even pootje gebaad in de Rio Iso die hier door het dorp loopt. Het is een klein maar fijn plaatsje voor een pelgrim om weer op krachten te komen.