Dag 20 Kaasdoorbraak (21 km)
Door: Foke
Blijf op de hoogte en volg Foke
31 Juli 2015 | Spanje, Portomarín
Vannacht schijnt er hevig onweer te zijn geweest. Ik heb er niets van gemerkt. In de ochtend was het water uitgevallen als gevolg van het onweer. Gelukkig was er in de bar wel water. Ik at er een croissant en een appel en ging op pad om ca 7.30 uur. Voor deze dag had ik speciaal mijn afritsbroek uit mijn rugzak opgediept, want het is nu een stuk kouder.
Na een paar minuten passeerde ik het dorp Ferreiros en liep langs het kerkje over het kerkhof. De route was meteen prachtig, zelfs in de mist. Heuvels, stenen muurtjes, mooie vergezichten.
De mist ging over in bewolking en om ca 9.30 uur bereikte ik het stadje Portomarin. Het ligt aan een brede rivier, de Rio Mino. Volgens mijn boekje is het oorspronkelijke stadje, dat ooit heel welvarend was, geheel in de rivier verdwenen. Alleen twee kerken zijn steen voor steen opnieuw opgebouwd in het nieuwe stadje dat boven op een heuvel is gebouwd. Heel prettig stadje, ik heb er koffie genomen met amandeltaart, de specialiteit hier. Om 10.00 uur ging de kerk open en daar heb ik even een gebedje gedaan.
De route ging eerst over een bossig
pad en daarna werd het iets minder groen. Het bleef bewolkt, geen regen, aangenaam wandelweer. Wel flink stijgen en dalen.
In Gonzar, 4 km voor mijn eindbestemming, ik wist niet wat mij bezielde, bestelde ik een broodje kaas. Nou ik kan je vertellen, het is de eerste keer in mijn leven dat ik een broodje kaas heb gegeten. Ik bedoel dan geen Franse kaas, maar gewoon zo'n plak (licht)gele kaas. Ik vond het lekker! Wonderlijk. Vroeger lustte ik helemaal geen kaas, maar in de loop van de jaren ben ik toch wat milder geworden ten aanzien van kaas en heb diverse soorten kaas leren eten, maar een plak kaas op brood durfde ik tot vandaag nooit aan. Dus ik heb een nieuwe doorbraak bereikt in mijn relatie met kaas.
Om ca 12.45 uur bereikte ik de herberg in Hospital da Cruz. Wederom is hier helemaal niets te beleven, er is ook geen wifi in de herberg, maar wel in het restaurant ernaast. Er is hier alleen een veldje met een stuk of 20 tractoren. En Marie-Jose zit ook in de herberg.
Ik zag later in mijn boekje dat er 1,4 km verderop een veelbelovende herberg zit, die vast veel leuker is. Zit ik hier bij de tractoren....maar elk nadeel heeft zijn voordeel: dit is een perfecte oefening in accepteren wat er is.
Ik vind het geweldig dat zoveel mensen mij volgen, het geeft me vleugels. Soms replyde ik op een reactie, maar het blijkt dat die replies helemaal niet aankomen. Super, alle ooms en tantes die mij volgen. Volgens mij heeft mijn moeder de hele familie gemaild! Moniek: ja ik ken die van 1,2,3,4,5,6,7, zie eerder blog. En het blijkt inderdaad als mensen thuis komen na de Camino, dat ze dan niet kunnen stoppen met lopen. Maar ik heb geen trap (hè Thijs en Joost, dat weten jullie) dus misschien kan ik naar mijn werk lopen, dat is ca. 9 km, een peulenschil. En Rene, 1/4 van het gezin Pullens, ik weet niet of je me nog volgt, maar op de laatste dag dat ik met Bram liep hebben we alvast wat breuken doorgenomen omdat hij naar groep 6 gaat.
Na een paar minuten passeerde ik het dorp Ferreiros en liep langs het kerkje over het kerkhof. De route was meteen prachtig, zelfs in de mist. Heuvels, stenen muurtjes, mooie vergezichten.
De mist ging over in bewolking en om ca 9.30 uur bereikte ik het stadje Portomarin. Het ligt aan een brede rivier, de Rio Mino. Volgens mijn boekje is het oorspronkelijke stadje, dat ooit heel welvarend was, geheel in de rivier verdwenen. Alleen twee kerken zijn steen voor steen opnieuw opgebouwd in het nieuwe stadje dat boven op een heuvel is gebouwd. Heel prettig stadje, ik heb er koffie genomen met amandeltaart, de specialiteit hier. Om 10.00 uur ging de kerk open en daar heb ik even een gebedje gedaan.
De route ging eerst over een bossig
pad en daarna werd het iets minder groen. Het bleef bewolkt, geen regen, aangenaam wandelweer. Wel flink stijgen en dalen.
In Gonzar, 4 km voor mijn eindbestemming, ik wist niet wat mij bezielde, bestelde ik een broodje kaas. Nou ik kan je vertellen, het is de eerste keer in mijn leven dat ik een broodje kaas heb gegeten. Ik bedoel dan geen Franse kaas, maar gewoon zo'n plak (licht)gele kaas. Ik vond het lekker! Wonderlijk. Vroeger lustte ik helemaal geen kaas, maar in de loop van de jaren ben ik toch wat milder geworden ten aanzien van kaas en heb diverse soorten kaas leren eten, maar een plak kaas op brood durfde ik tot vandaag nooit aan. Dus ik heb een nieuwe doorbraak bereikt in mijn relatie met kaas.
Om ca 12.45 uur bereikte ik de herberg in Hospital da Cruz. Wederom is hier helemaal niets te beleven, er is ook geen wifi in de herberg, maar wel in het restaurant ernaast. Er is hier alleen een veldje met een stuk of 20 tractoren. En Marie-Jose zit ook in de herberg.
Ik zag later in mijn boekje dat er 1,4 km verderop een veelbelovende herberg zit, die vast veel leuker is. Zit ik hier bij de tractoren....maar elk nadeel heeft zijn voordeel: dit is een perfecte oefening in accepteren wat er is.
Ik vind het geweldig dat zoveel mensen mij volgen, het geeft me vleugels. Soms replyde ik op een reactie, maar het blijkt dat die replies helemaal niet aankomen. Super, alle ooms en tantes die mij volgen. Volgens mij heeft mijn moeder de hele familie gemaild! Moniek: ja ik ken die van 1,2,3,4,5,6,7, zie eerder blog. En het blijkt inderdaad als mensen thuis komen na de Camino, dat ze dan niet kunnen stoppen met lopen. Maar ik heb geen trap (hè Thijs en Joost, dat weten jullie) dus misschien kan ik naar mijn werk lopen, dat is ca. 9 km, een peulenschil. En Rene, 1/4 van het gezin Pullens, ik weet niet of je me nog volgt, maar op de laatste dag dat ik met Bram liep hebben we alvast wat breuken doorgenomen omdat hij naar groep 6 gaat.
-
31 Juli 2015 - 20:29
Alette:
hoi Foke, nou wat grappig je kaasdoorbraak :-)
-
31 Juli 2015 - 21:32
Jan En Jurrie:
Lieve Foke,
We hebben jouw verslagen gelezen.
Leuk om te lezen, je kunt het mooi vertellen.
Heel knap dat je dit doet.
Je hebt wel uithoudings- en doorzettings vermogen.
Dat is wel genieten en afzien soms.
Het is echt een pelgrims reis, je komt steeds dichter bij je zelf.
Mooi om te horen.
Lopen is mediteren met je voeten stond er van de week in Trouw.
Foke all the best.
Lieve groeten van Jan en Jurrie
-
31 Juli 2015 - 22:44
Moniek Van Male:
Fijn om te weten dat je een kaasdoorbraak hebt mogen beleven. Hadden ze geen serrano ham? Ben zo benieuwd wat nu precies de reden was van deze nieuwe stap in je leven.
Zo zie je maar weer... Altijd goed om uit je vierkantje te stappen.. daar hebben we het op de camino samen over gehad. Zag ik nu plassen liggen op de camino???
Loop lekker door Fokeltje.... Je nadert de eindstreep. It is a long way to tipperary... Heb je die al gezongen??
Welterusten.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
