Dag 14: Jonge pelgrims (26 km)
Blijf op de hoogte en volg Foke
25 Juli 2015 | Spanje, Molinaseca
Vanochtend vertrok ik om ca 7.00 uur uit Rabanal. Het was heel koud, voor het eerst. Vanaf Rabanal was het meteen stijgen, ca 400 meter. Ik kwam een Spaans jongetje van 12 jaar tegen die in het Engels met me begon te praten. Dat leren ze hier niet op school, maar hij zit op een English Academy. Hij wilde al heel lang de camino lopen samen met zijn grootouders, en die hadden beloofd: als je 12 bent mag het. En nu was het zo ver! Hij was helemaal happy.
Eerst passeerde ik Foncebadon, een gehucht dat een tijdje geleden verlaten was maar dat nu louter bestaat uit herbergen en tiendas (shops).
Daarna verder stijgen richting Cruz de Ferro, het hoogste punt van de dag (1531 m), waar ik de steen uit Bussum tussen de andere stenen heb gelegd en alles heb losgelaten wat mijn ziel bezwaarde.
Verlicht liep ik verder, het was 1000 meter dalen, zwaar voor de knieën. Ik voelde me gesteund door de gedachte dat gister 40 mensen voor me hebben gezongen. Bedankt Jan-Hendrik voor deze vlotte actie!
Op een terras in El Acebo (erg welkom, ik had 17 km in de benen), kwam ik een jonge pelgrim tegen van 9 jaar, samen met zijn moeder, uit Nederland. Hij wilde dolgraag naar Santiago met een rugzak op. De andere helft van het gezin had daar geen trek in en komt over 2 weken met het campertje naar Santiago en dan gaan ze nog 2 weken met zijn vieren op pad.
Zijn moeder zei dat ze een beetje onrustig van haar zoon werd, hij is erg enthousiast en levendig en is tijdens het lopen met van alles bezig behalve lopen. Ze wilde vandaag kilometers maken, maar dat lukte nog niet zo goed. We liepen samen de laatste ca 10 km naar Molinesca en ze vertrouwde mij toe dat het mij erbij wel beter ging. Haar zoon was ineens gefocust. Tja, je gooit er gewoon een gek liedje in (1,2,3,4,5,6,7, alweer een kilometer van mijn schoenen afgesleten maar mijn moeder mag t niet weten enz) en verder hoef ik niet zoveel te doen alleen maar mezelf zijn.
Het was inmiddels wel weer heel erg warm geworden (graadje of 28) dus moe en warm kwamen we om ca. half 3 vanuit de bergen het stadje binnenlopen.
Totaal iets anders dan het noodweer in Nederland.
Nu hebben we met zijn drieën een kamertje in een albergue in Molinaseca, het is een woonhuis met alleen maar een paar pelgrims, een keuken met wasmachine en een badkamer. Molinaseca is een heel aardig plaatsje met een riviertje erdoor, waar we een duik in hebben genomen (brrrrr, ijskoud). Morgen gaan we wrs. nog een dagje samen op stap.
Eerst passeerde ik Foncebadon, een gehucht dat een tijdje geleden verlaten was maar dat nu louter bestaat uit herbergen en tiendas (shops).
Daarna verder stijgen richting Cruz de Ferro, het hoogste punt van de dag (1531 m), waar ik de steen uit Bussum tussen de andere stenen heb gelegd en alles heb losgelaten wat mijn ziel bezwaarde.
Verlicht liep ik verder, het was 1000 meter dalen, zwaar voor de knieën. Ik voelde me gesteund door de gedachte dat gister 40 mensen voor me hebben gezongen. Bedankt Jan-Hendrik voor deze vlotte actie!
Op een terras in El Acebo (erg welkom, ik had 17 km in de benen), kwam ik een jonge pelgrim tegen van 9 jaar, samen met zijn moeder, uit Nederland. Hij wilde dolgraag naar Santiago met een rugzak op. De andere helft van het gezin had daar geen trek in en komt over 2 weken met het campertje naar Santiago en dan gaan ze nog 2 weken met zijn vieren op pad.
Zijn moeder zei dat ze een beetje onrustig van haar zoon werd, hij is erg enthousiast en levendig en is tijdens het lopen met van alles bezig behalve lopen. Ze wilde vandaag kilometers maken, maar dat lukte nog niet zo goed. We liepen samen de laatste ca 10 km naar Molinesca en ze vertrouwde mij toe dat het mij erbij wel beter ging. Haar zoon was ineens gefocust. Tja, je gooit er gewoon een gek liedje in (1,2,3,4,5,6,7, alweer een kilometer van mijn schoenen afgesleten maar mijn moeder mag t niet weten enz) en verder hoef ik niet zoveel te doen alleen maar mezelf zijn.
Het was inmiddels wel weer heel erg warm geworden (graadje of 28) dus moe en warm kwamen we om ca. half 3 vanuit de bergen het stadje binnenlopen.
Totaal iets anders dan het noodweer in Nederland.
Nu hebben we met zijn drieën een kamertje in een albergue in Molinaseca, het is een woonhuis met alleen maar een paar pelgrims, een keuken met wasmachine en een badkamer. Molinaseca is een heel aardig plaatsje met een riviertje erdoor, waar we een duik in hebben genomen (brrrrr, ijskoud). Morgen gaan we wrs. nog een dagje samen op stap.
-
25 Juli 2015 - 19:31
Jannekedevos:
Geweldig leuk je verhalen ik geniet ervan!!
heb bewondering voor je uithoudingsvermogen(geerfd van je vader????)
Sterkte voor de volgende etappe..groet van je moeders bijna buurvrouw. -
25 Juli 2015 - 20:52
Reintje:
Wat een parmantige pelgrim op foto 1!!! -
25 Juli 2015 - 21:17
Moniek Van Male:
Wat onwijs grappig allemaal. Een jongen van 9 die de camino wil lopen. Er bestaan echt wonderkinderen. Fijn ook dat jij zo'n goede invloed hebt op hem. Ook fijn dat je weer loopmaatjes hebt. Enjoy. -
26 Juli 2015 - 11:24
Tante Gijsje En Ome Jan Ermelo:
Lieve Foke,,
We vinden je geweldig dat je deze lange reis durft te ondernemen en dat ook een beetje in het voetspoor der vaderen. Maar we denken dat je nog meer voldoening zult hebben na het bereiken van je reisdoel, dan je vader.
We wensen je veel sterkte en een goede voortzetting van je reis. En wie weet ontmoet je op deze reis wel je prins op het witte paard.
Veel liefs en de hartelijke groeten van ons beiden. -
28 Juli 2015 - 19:53
Rien:
Hallo Foke, wat een mooie handeling, dat achterlaten van een steen! Ik lees al jouw verslagen achter elkaar en loop dus als het ware met zevenmijlslaarzen achter je aan. Jammer dat ik je niet in levenden lijve zal inhalen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
