Dag 16: Snelweg (26 km )
Blijf op de hoogte en volg Foke
27 Juli 2015 | Spanje, Vega de Valcarce
Terwijl Bram gisteravond aan zijn kipnuggets zat, kwam er een Belg langs die bijna niet meer kon lopen, hij had allerlei verbanden onder zijn voeten. Hij stopte ermee. Renate en Bram waren hem al vaker tegengekomen en Bram had steeds enthousiast 'buen camino' naar hem geroepen, zoals hij dat consequent tegen elke pelgrim zegt (en 'ola' tegen elke spanjaard). Deze Belg zei dan ook meteen dat hij B & R wel naar Sarria wilde brengen de volgende dag, 90 km verderop. Echt super, ik was blij voor hen. Het is nl. lastig daar met een bus te komen, want we gaan steeds meer weg van de snelweg.
Maar vandaag nog even niet. Ik stond om 6 uur op en vertrok om half 7. De weg steeg licht en algauw had ik prachtig uitzicht op Cacabelos. Het heuvelde verder en via Valtville de Arriba, een charmant combi-dorpje van opgeknapte en vervallen huizen, bereikte ik Villafranca.
Dat was nog in diepe slaap. Ik ben er tamelijk snel doorheen gelopen, nam een koffie en er kwam een engel op mijn pad: mijn Nederlandse kamergenote die mij wees op de splitsing die ik had gemist richting de 'Camino dur'. Ik pakte alsnog de juiste route en klom zeer steil de berg op. Ik wilde de moeilijke route doen want die loopt over de bergen in plaats van langs de autoweg.
Het was redelijk zwaar, 460 m klimmen, toen een heel stuk vlak over verschillende bergen heen, daarna weer 380 m dalen, maar het was het dubbel en dwars waard. Ik ben werkelijk helemaal niemand tegengekomen 3 uur lang. Prachtige uitzichten, en voor de daling door een mooi kastanjebos. In de verte zag en hoorde ik de snelweg maar ik zat ver daar boven in de bergen.
De lange afdaling eindigde in Trabadelo waar ik een boccadillos (stokbroodje) nam. Ik had een soort steek in mijn hiel (ja dezelfde linkerhiel is nog steeds niet happy) maar besloot door te lopen want Trabadelo lag echt zo ongeveer aan de snelweg.
Met de snelweg naast me en lopend op de autoweg liep ik nog 7 km door, dat was echt doorbijten na al die prachtige uitzichten ervoor. Nu zit ik in Vega de Valcarce, dat ligt ver onder de snelweg, zie de foto. Ongelooflijk lelijk, dwars door de bergen op hoge poten!
Gelukkig was de herberg waar ik t eerst kwam vol, want ik werd er zo ongeveer afgesnauwd. Nu zit ik in een relaxte albergue en heb een single room geboekt. Soms moet je jezelf gewoon even een kadootje geven, vannacht heb ik nl. niet goed geslapen door al het gesnurk (de cabines stonden in open verbinding met elkaar).
Zo en nu ga ik een pelgrimsmenu eten.
P.s. helemaal super dat er steeds meer ooms, tantes, buurvrouwen etc aanhaken op dit blog, en heel erg leuk om reacties te krijgen, zelfs van mensen die ik nog niet heb ontmoet!
Maar vandaag nog even niet. Ik stond om 6 uur op en vertrok om half 7. De weg steeg licht en algauw had ik prachtig uitzicht op Cacabelos. Het heuvelde verder en via Valtville de Arriba, een charmant combi-dorpje van opgeknapte en vervallen huizen, bereikte ik Villafranca.
Dat was nog in diepe slaap. Ik ben er tamelijk snel doorheen gelopen, nam een koffie en er kwam een engel op mijn pad: mijn Nederlandse kamergenote die mij wees op de splitsing die ik had gemist richting de 'Camino dur'. Ik pakte alsnog de juiste route en klom zeer steil de berg op. Ik wilde de moeilijke route doen want die loopt over de bergen in plaats van langs de autoweg.
Het was redelijk zwaar, 460 m klimmen, toen een heel stuk vlak over verschillende bergen heen, daarna weer 380 m dalen, maar het was het dubbel en dwars waard. Ik ben werkelijk helemaal niemand tegengekomen 3 uur lang. Prachtige uitzichten, en voor de daling door een mooi kastanjebos. In de verte zag en hoorde ik de snelweg maar ik zat ver daar boven in de bergen.
De lange afdaling eindigde in Trabadelo waar ik een boccadillos (stokbroodje) nam. Ik had een soort steek in mijn hiel (ja dezelfde linkerhiel is nog steeds niet happy) maar besloot door te lopen want Trabadelo lag echt zo ongeveer aan de snelweg.
Met de snelweg naast me en lopend op de autoweg liep ik nog 7 km door, dat was echt doorbijten na al die prachtige uitzichten ervoor. Nu zit ik in Vega de Valcarce, dat ligt ver onder de snelweg, zie de foto. Ongelooflijk lelijk, dwars door de bergen op hoge poten!
Gelukkig was de herberg waar ik t eerst kwam vol, want ik werd er zo ongeveer afgesnauwd. Nu zit ik in een relaxte albergue en heb een single room geboekt. Soms moet je jezelf gewoon even een kadootje geven, vannacht heb ik nl. niet goed geslapen door al het gesnurk (de cabines stonden in open verbinding met elkaar).
Zo en nu ga ik een pelgrimsmenu eten.
P.s. helemaal super dat er steeds meer ooms, tantes, buurvrouwen etc aanhaken op dit blog, en heel erg leuk om reacties te krijgen, zelfs van mensen die ik nog niet heb ontmoet!
-
27 Juli 2015 - 19:25
Gonda Wynia:
Lieve Foke.
Elke avond zitten we je prachtige caminoverhalen te lezen.
Wat dapper van je om dit alleen te doen!
Lieuwe vindt het nooit erg om alleen te wandelen want dan maak je sneller contact met je medewandelaars.
Ik schrok wel even toen je eigen steentje weer aan de wandel ging, had je die mooi achter kunnen laten
op de stenenberg!
Veel sterkte toegewenst met de wandeling en zo kan ik nog eens aan je denken!
Liefs van GONDA. -
27 Juli 2015 - 21:41
Henk:
Dag Foke,
Leuk om je verslagen te lezen. Ik beleef mijn fietstocht voor de 2e keer. Op heb destijds in Villafranca geslapen in de albergue. Je bent er snel doorheen gewandeld. Ik heb het stadje wat uitvoeriger bekeken. Mooi was in de muur van een oud kerkje de "Poort van Vergeving" (zie foto). Pelgrims die door ziekte niet verder konden gaan, kregen dispensatie voor het laatste deel van de tocht naar Santiago, ze kregen dus dezelfde beloning alsof ze de tocht hadden uitgelopen. Gelukkig voor mij en jou niet nodig.
Vandaag heb je flink geheuveld maar morgen zeker niet minder. Je loopt dan door de bergen naar het middeleeuwse dorp Cebreiro op 1300 meter hoogte. Er staat een prachtig romaans kerkje, de moeite waard om ook van binnen te bekijken.
De tocht naar Cebreiro zal ik nooit meer vergeten want onderaan de berg nam ik per vergissing het wandelpad naar boven. Dit werd steiler en steiler. Ik heb mijn fiets (met bepakking) letterlijk tegen de helling opgesleept. Ik moest regelmatig uitrusten. Dan kon ik van wel van mooie uitzichten genieten. Dat was een geluk bij een ongeluk.
Je schiet al lekker op. Morgen wandel je bij Cebreiro de provincie Galicia in waarin ook Santiago ligt. Let op het Keltische karakter van deze provincie o.a. te zien aan de manier van bouwen.
Hartelijke groeten en bon camino van je vader
Bon camino van je vader -
28 Juli 2015 - 13:08
Mary:
Dag lieve Foke,
Wat geniet ik van je reisverhalen.
Ik vind je geweldig!!!
Wat een discipline om elke dag je blog bij te houden als je warm en moe bent en nog andere ongemakken hebt.
Je bent een kanjer!
Prachtige foto's.
Leuk ook om alle reactie's te lezen
Bon camino,ik denk aan je.
Lieve groeten,
Mary. -
28 Juli 2015 - 15:37
Suze:
Lieve Foke(ltje),
wat ben ik blij je mail te ontvangen, ik heb bijna dagelijks aan je gedacht en je een mooie wandeling gewenst. Waarschijnlijk heb ik iets niet goed onthouden en heb je daarom niet kunnen volgen.
Je verslag van vandaag heb ik gelezen en ik ga zo spoedig mogelijk alles vanaf het begin bekijken.
Wat stoer toch van je om zo alleen dit avontuur aan te gaan en ja dan zie je dat hulp op het juiste moment komt, zoals je kamergenote om je weer op het juiste pad te wijzen. Leuk ook om te lezen dat je vader in gedachten met je meereist en dit op de fiets heeft gedaan.
Ga zo door en geniet met volle teugen, veel liefs, Suze
ps. ik heb me van de week opgegeven voor de septemberweek met JanHendrik in Winterberg, misschien nog iets voor als je er weer bent?XXX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
